Kattenschool
De Koddige Katjes
Een snotneusje
Het gebeurt onvermijdelijk wel eens... een kitten met een snotneusje. Zo ook een van mijn huidige logeetjes, Shadow. Nu, geen paniek! In zijn geval bleek het allemaal wel mee te vallen, en ondertussen is dat gesnotter alweer voltooid verleden tijd. Maar ’t is een goeie gelegenheid om jullie even een paar voorbeelden mee te geven van wat we met onze opvangertjes zoal tegenkomen. Want als opvangmama van vooral bange zwerfkittens heb ik onvermijdelijk wel eens zieken in huis. Maar dankzij de ervaring van het asiel, de raad van de dierenarts, en ondertussen de persoonlijke ervaring van >5 jaar kittenopvang, zijn de meeste probleempjes snel opgelost.
Je raadt het al, de moraal van dit verhaal wordt straks: dump geen kittens, want het risico is enorm dat ze het dan niet redden omdat ze ziek worden. Maar goed, als je deze blog leest, dan behoor je niet tot de categorie mensen die kittens zouden dumpen. Dan kan ik je hoogstens aanraden om wanneer je ergens half-wilde kittens vindt, zo snel mogelijk een asiel in te schakelen. Want vaak merk je niet onmiddellijk dat ze ziek zijn, en het is nu eenmaal belangrijk om er zo snel mogelijk bij te zijn.
Vooreerst moet je goed beseffen dat katten van nature niet komen vertellen dat ze ziek zijn. Ook jouw tamme aanhankelijke huiskat niet. Dus is de boodschap: heel goed opletten op elke verandering van gedrag: minder eetlust, minder actief, meer terugtrekken, meer knuffels vragen, minder knuffels vragen, enz. Alles wat “anders dan anders” is, kan erop wijzen dat er medisch iets aan de hand is.
Maar bij bange logeetjes is dat natuurlijk niet zo simpel. Het kitten verstopt zich, is minder actief... Tja, vaak is dat eigenlijk gewoon omdat ze nog veel te bang zijn... Bovendien moet je natuurlijk zo’n kitten eerst een beetje leren kennen, vooraleer je weet wat “normaal” gedrag is. En verder zie ik dan heel vaak hetvolgende: kleine bangerikjes die na enkele dagen wat vrolijker en speelser worden, naarmate ze wennen aan hun nieuwe omgeving. En dan als ze na een weekje of zo wat minder bang zijn, dan zullen we nu eens ziek worden zie. Zucht. Ik ben het ondertussen gewend: als de stress wat wegvalt, dan worden ze ziekskes. Net zoals mensen met een erg stressy job ziek worden als ze met vakantie zijn.
Maar goed, even terug naar Shadow: hij zat met een hoestje, eerst sporadisch maar daarna toch iets vaker, dan kreeg hij een tranend oogje en een snotneusje... En toen voelde hij zich te slapjes om nog te ravotten met de zus. Aanvankelijk werd er nog even gewacht of hij zonder pilletjes zou beter worden, we willen niet onnodig antibiotica starten, en zijn vaccinaties had hij al gehad, maar uiteindelijk is er beslist om toch maar even te helpen: pilletjes dus. Op zich ook even een kleine uitdaging, maar daar had ik het in een eerdere aflevering van de blog al eens over. En omdat hij braaf elke dag zijn pilletje neemt, voelt hij zich ondertussen alweer een heel stukje beter. Shadow had zijn vaccinaties al gehad toen hij ziek werd... maar ja, ook als je tegen griep gevaccineerd bent, kan je nog wel een verkoudheid krijgen he.
Voor iedereen die zich afvraagt wat we zoal tegenkomen bij zwerfkittens:
Dus, wat hebben we nu geleerd vandaag?
Zo, Shadow is ondertussen van zijn snotneusje vanaf, hij speelt weer vrolijk mee met zijn zusje, en kan op zoek naar een forever home. ’t Was misschien niet zo’n leuk onderwerp deze keer, maar het hoort er ook bij. En zieke katjes zijn geen koddige katjes, dus een degelijke basis-gezondheidszorg is absoluut essentieel om je kat vrolijk te houden. Kortom, ga even gauw checken wanneer de volgende jaarlijkse afspraak met de dierenarts moet ingepland worden. En niet vergeten he!